Alay sa HARI

Nagtatampo ako sa'yo. Dahil hindi mo ako tinuruang maglaro ng basketball, sumakay sa bisikleta at lumangoy sa dagat. Hindi mo nakita kung paano ako nahirapan noong ako'y tinuli at umiyak nang matalo sa suntukan dahil sa dayaan sa gagamba o larong tatsing at goma. Wala ka sa panahong gusto kong magkwento tungkol sa aking puppy love, hindi mo ako nabigyan ng advise tungkol sa Ka-MU ko noong first year at paano magpakatatag sa unang pagkabasted noong hayskul. Wala ka sa maraming mahahalagang pangyayari sa buhay ko.

Nagtatampo ako sa'yo NOON dahil hindi ko maintindihan kung bakit kailangan wala ka. Kung bakit tuwing 2 taon lang nabubuo ang family picture natin.

NGAYON, dama ko ang pangungulila sa bawat araw, buwan at taon na hindi mo kami kasama. Nauunawaan ko ang sakit at kirot ng iyong kalooban dahil hindi mo nakita ang paglaki ng iyong panganay, ang unang hakbang ni bunso, ang pagkailang ng dalawang mahalagang tao sa buhay mo tuwing ika'y dumarating. Nakikita ko ang lungkot sa iyong mga mata dahil sa maraming pagkakataong hindi mo nasilayan. Sa pag-aarugang gusto mong ibigay at pilit pinupunan ng pinapadalang dolyar at balikbayan box.

Huwag kang mag-alala. Sa darating na BUKAS, kapag ok na si bunso, ituturing ka naming Hari. Ang iyong hiling ay aming susundin. Hindi na luluha ang iyong mga mata sa pangungulila, hindi na mapapagod ang iyong puso sa pananabik sa muling pagkikita. Hindi na kailangang hintayin ang 2 taon para mabuo ang family picture. Araw-araw mo nang makakasama ang iyong iniirog na Reyna. Hindi na magiging mapanglaw ang iyong kaharian.

Tandaan mo na NOON, NGAYON at BUKAS .... IKAW ang BEST TATAY!